ഈ നിശബ്ദത, ഒരു നീലത്തടാകമാണ്
അതി വാചാലമായ ആകാശത്തിനു താഴെയ്ക്ക് 
ഞാനതിനെ അഴിച്ചു വിടുന്നു 
അക്കാണുമാനന്ദം മഞ്ഞചിറകുള്ള പക്ഷിയാണ് 
വിഷാദത്തിന്റെ കുന്നിൻ പുറങ്ങളിലേക്ക് 
അത് ചിറകടിച്ചു പറക്കുന്നു 
ഇനി ചിരിക്കുമ്പോൾ മഞ്ഞുകാലം 
കൊയ്തെടുത്ത 
മലഞ്ചെരുവിൽ മേയുന്ന വരയാടുകൾ 
ശരീരം മുഴുവൻ പാഞ്ഞു നടന്നിട്ടും 
ഒറ്റക്കൊറ്റയ്ക്കായി പോയ 
നമ്മൾ മഴനൂലുകൾ 
മറന്നു പോയ അസ്തമയം 

കാറ്റിൽ മറയുന്നു 

അതാ കാറ്റിൽ..