മലമുകളിലെ കാടിനരികിൽ 

മേഘങ്ങളെ  തൊട്ടു തൊട്ടെന്ന മട്ടിൽ 

അരുവിപോൽ കിടക്കും കുട്ടീ 

താഴേക്ക് നീ അഴിച്ചുവിട്ട മുടിയിഴകളിലൂടെ

കുഞ്ഞുമാനുകൾ മല കയറി വരുന്നു 

തിരിച്ചുപോക്കിന് കൊതിക്കാത്ത പൂക്കൾ 

കണ്ടു കണ്ടു കൊതിക്കുകയാണവർ. 

കൊണ്ടുകൊടുക്കുമെങ്കിൽ ആ ഗന്ധമവർക്ക്

നീ നിന്റെയാ തെന്നലിനെ പറഞ്ഞുവിടില്ലേ? 

അസ്തമയത്തിനൊപ്പം 

പുതിയ കാടിന്റെ തണുപ്പിൻ പാട്ടു കേട്ടവർ 

നിന്റെ നെറ്റിയിൽ  ചാഞ്ഞുമയങ്ങിക്കോളും

​താഴ്വാരത്തിലെ കേട്ടു മടുത്ത 

വരണ്ട കാലൊച്ചകളിൽ 

അവർ ഇതാ പഴയ പുൽമേട് വിടുന്നു  

അരുവികളിലെ മേഘങ്ങളിലേക്ക് 

അവരതാ നിന്റെ മുടിയിലൂടൊഴുകി വരുന്നു 

മലമുകളിലെ കുട്ടീ 

നേരം പുലരുമ്പോൾ 

നിന്നിൽ മുഴുവൻ ഓടിനടക്കും മാൻകുട്ടികൾ