ബ്രഷുകൾക്കിടയിലും
തുടയിടുക്കിലും
കളഞ്ഞു പോയ
സങ്കല്പങ്ങൾ
തിരഞ്ഞെടുത്തിരുന്ന
കണ്ടമാനം തരം
മൈക്കലാഞ്ചലോമാർ
മെരുങ്ങി നിന്നിരുന്ന
മൊൺസലിനോ തെരുവിൽ
അവർ ആ
റൊമേനി പെൺകുട്ടിയുടെ
മുടി ചാരനിറത്തിൽ
വരയ്ക്കുന്നു,
അവളുടെ
ശാപവാക്കിൽ
സ്വയം കണ്ടെത്തുന്നു
നഷ്ടപെട്ട ഉന്മാദം
ഒരു ചുവപ്പൻ
ഷെവർലെ കാറിൽ വരുന്നു
കാണാതെ പോയ 
ബസ്‌സ്റ്റോപ് എന്ന
ഉപമയിൽ എന്നോ
കണ്ടുമുട്ടിയിരുന്നു
നമ്മൾ
എന്ന് 
കരുതാനൊരുങ്ങവേ
അവളാ ബ്രഷ്
അങ്ങനെ 
എറിഞ്ഞു കളഞ്ഞു.
ഒരു കൂട്ടം 
ഗഗനചാരിപക്ഷികളുടെ
ആകാശമലിഞ്ഞുപോയി
മരങ്ങൾ മാഞ്ഞുപോയി
നിശാനിറങ്ങളിൽ
ബ്രഷില്ലാത്തവരായിനിൽക്കെ
രാത്രികളവരെയോർക്കാതെപോയി
നാടും നഗരവും
ക്യാൻവാസുകളും
കക്കൂസുകളും
കയ്യൊഴിഞ്ഞവരായി
ശീതകാലമരണങ്ങളുടെ
ഈർപ്പം നിറഞ്ഞ
ബസ്റ്റോപ്പിൽ
നിർന്നിമേഷരായി 
അവരതാ
കാത്തു നിൽക്കുന്നു
മൈക്കലാഞ്ചലോ
മൈക്കലാഞ്ചലോ
വിവാമോസ് എൻ എൽ അമോർ
(vivamos en el amor)